O Przyjaciółko moja, Babiogórska Ziymio,

rankiem ty budzis mnie do zycio właśnie,

jo pokochała ciebie jako dziecko

i kochać bede co zycie nie zgaśnie..

Ty, co widokiem dech w piersi zatykos,

kiej stopa stanie na scycie górecki,

jeześ urodno, co powietrze łykom,

dziwie sie straśnie kiej uźre łowiecki.